Σωτήρης Λιούκρας - “Γάτα: Ο Αμφίβολος Επισκέπτης” - Ομαδική έκθεση

Γκαλερί ΕΙΡΜΟΣ (Καρόλου Ντηλ & Λεωφ. Νίκης 17, Θεσσαλονίκη) 

Διάρκεια: Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017 – Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

 Η έκθεση παρουσιάζει την δουλειά 15 καλλιτεχνών προϊόν γητείας και δέους που γεννά η παρουσία της γάτας. Έργα που έγιναν με αφορμή αυτή την απόπειρα ομαδικού πορτραίτου συνδιαλέγονται με κομμάτια των τριών τελευταίων δεκαετιών. Οι ποικιλία των υλικών και των μέσων εξυπηρετεί μια ρευστή αφήγηση. Γλυπτά από ιαπωνικό τούβλο, ένα υπερ-πολύπτυχο έργο, κολάζ, χαρτιά, λάδια, ακρυλικά, μολύβια, τυπώματα και ένα υπερρεαλιστικό διόραμα χτίζουν μια πολυσυλλεκτική, πρισματική εικόνα του μοναδικού αυτού είδους και των ιδιόρρυθμων συμπεριφορών του.

Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι: Αδαμόπουλος, Βατανίδης, Γραμματόπουλος, Θεοφυλάκτου, Λιούκρας, Ξυνοπούλου, Ντιός, Παριανού, Παπασπύρου, Πολυχρονιάδης, Σκούλος, Σπεράντζας, Τζοβανάκις, Τσεντεμαΐδης, Φασιανός 

Σωτήρης Λιούκρας, Παγωμένη πανσέληνος ΙΙ, 2017, λάδι σε καμβά, 70Χ56εκ.

Κανείς δεν είδε πως έφυγε και όταν επέστρεψε κανείς δεν μπορούσε να την περιγράψει ακριβώς. Σε μια μόνιμα ρευστή κατάσταση η γάτα προβάλλει τον εαυτό της σε όλο τον προσφερόμενο χώρο επιλέγοντας την εύθραυστη συνύπαρξη. Αποσχισμένη ως είδος από το δίπολο άγριου και εξημερωμένου ζώου, ζεί μια ζωή μυστική και άστατη, παραμένοντας ένα κομμάτι αρχέγονης ζωώδους έκφανσης, τοποθετημένο εγκάρσια στις σχέσεις που επιτρέπει – επιβάλλει ο άνθρωπος στα όσα βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον του. Ένας αδάμαστος θηρευτής στον οποίο παραδινόμαστε απροστάτευτοι. Φύση διττή, ένας αιώνιος οικόσιτος ξενιζόμενος, προσεκτικά και επιλεκτικά συντροφικός. Μορφή τοτεμική που γεννά το δέος και συχνά την προσδοκία εκπλήρωσης μιας αρχαίας προφητείας. Κάπου πέρα από εκεί που ανατέλλει ο ήλιος οι όμοιοί της λατρεύονται ακόμη ως θεότητες, κυριαρχούν σε ολόκληρες περιοχές και επιβλέπουν σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Σχεδόν συνωμοτικά λοιπόν θα συμφωνήσουμε πως η γάτα είναι ο αμφίβολος επισκέπτης και 15 τολμηρότεροι από εμάς θα αποπειραθούν ένα ομαδικό πορτραίτο. Σαν την Αλίκη τότε θα βρεθούμε μέσα από τον καθρέφτη να παρατηρούμε τους ακούραστους τετράποδους παρατηρητές σε μια αναπάντεχη αντιστροφή ρόλων.
Το βράδυ πια όταν απομακρυνθούν και οι τελευταίοι θεατές, οι γάτες ξεγλιστρούν από τις προκαθορισμένες τους θέσεις και με μάτια που λάμπουν στο σκοτάδι λυμαίνονται τους δρόμους της αστικής νύχτας, εποπτεύουν τη θάλασσα και στοχάζονται πάνω στις δυνάμεις που εξουσιάζουν τα νερά. Εκεί κοντά τότε, κάποιος ευαίσθητος θηρευτής ονείρων, ως άλλος Randolph Carter, θα δει την μεγάλη εικόνα και έμπλεος ευτυχίας θα συνεχίσει τη ζωή του γνωρίζοντας πια πως αυτά τα ζώα είναι τα genni loci του δικού μας κόσμου.

Δημήτρης Τόλης